This is archived content from a previous version of this website. Please go to homepage to visit the new website.

Dossier Paul Andriesse vs. Hellen van Meene

Misverstanden

1. Paul Andriesse heeft de rechtszaak gewonnen.

Nee. Wel moet Hellen van Meene geld betalen aan Andriesse, maar verder zijn volgens het vonnis "beiden op onderdelen in het ongelijk gesteld". De proceskosten zijn daarom "gecompenseerd". Dat betekent dat ieder de eigen kosten moet betalen terwijl gebruikelijk is dat de partij die in het ongelijk wordt gesteld de kosten van de ander moet betalen.

2. Hellen van Meene heeft een kleine Nederlandse galerie ingeruild voor een grote Amerikaanse.

Nee. De rol van Paul Andriesse is overgenomen door Sadie Coles HQ in Londen, waar Van Meene in 2000 al een solotentoonstelling had. Het is ook een kleine galerie met maar vier personeelsleden, maar wel een zeer goed georganiseerde. Daarnaast werkt zij sinds 2001 ook samen met een Amerikaanse galerie. Matthew Marks Gallery in New York is wel een grote (drie locaties, rond de twintig personeelsleden en een representant van beroemde kunstenaars). Maar Coles doet de Europese markt en tentoonstellingen, Matthew Marks de Noord-Amerikaanse en Gallery Koyanagi (Tokio, Japan) de Aziatische. Er is geen sprake van een primaire galerie.

3. Hellen van Meene heeft een Nederlandse galerie verlaten voor het grote geld.

Nee. De percentages zijn niet veranderd, en de prijzen zijn nu niet hoger dan dat ze zouden zijn als Hellen nog met Andriesse zou samenwerken. De markt bepaalt immers uiteindelijk de prijs, en niet de galerie, en Hellen verkocht ook voor de Japan-serie al in Noord-Amerika. Nederlandse kunstenaars gaan naar het buitenland omdat galeries daar over het algemeen professioneler en daardoor beter georganiseerd zijn.

4. Paul Andriesse heeft erg veel pech dat na elkaar drie internationaal bekende kunstenaars zijn galerie verlaten.

Oordeel zelf. Als je dat één keer overkomt (Rineke Dijkstra, eind jaren '90) is het pech, als je dat twee keer overkomt (Hellen van Meene in 2001) grote pech, maar als het je vervolgens nog een keer overkomt (Fiona Tan, 2003) is de kans dan groot dat het nog steeds toeval is? Wordt het dan niet steeds onwaarschijnlijker dat de oorzaak geheel buiten Paul Andriesse zelf ligt?